انتقال زیگوت به درون لوله‌های رحمی
انتقال زیگوت به درون لوله‌های رحمی (Zygote Intrafallopian Transfer یا ZIFT) یک روش کمک به باروری است که در آن تخمک پس از لقاح در محیط آزمایشگاهی (خارج از بدن) به مرحله زیگوت (مرحله‌ای از تقسیم سلولی بعد از لقاح) می‌رسد و سپس به لوله‌های رحمی منتقل می‌شود. این روش شبیه به لقاح مصنوعی (IVF) است، اما تفاوت اصلی آن این است که در ZIFT، زیگوت به جای انتقال مستقیم به رحم، به داخل لوله‌های رحمی انتقال داده می‌شود، جایی که باید به طور طبیعی به رحم حرکت کند و در دیواره رحم لانه‌گزینی کند. انتقال زیگوت‌ها می‌تواند بلافاصله پس از لقاح (Rapid Zift) یا تا 24 ساعت بعد از آن انجام گیرد.
موارد کاربرد
- انسداد یا آسیب به لوله‌های رحمی: ZIFT می‌تواند در زنانی که یکی از لوله‌های رحمی آنها مسدود یا آسیب دیده است، اما لوله دیگر سالم است، استفاده شود.
- ناباروری با علت نامشخص: در زنانی که علیرغم داشتن لوله‌های رحمی باز و عملکرد طبیعی تخمدان‌ها، بارداری رخ نمی‌دهد.
- تعداد کم اسپرم یا مشکلات اسپرم: وقتی مشکلات مردانه مانند تعداد کم اسپرم یا کیفیت پایین اسپرم باعث ناباروری می‌شود.
- شکست در سایر روش‌های درمانی: زنانی که با روش‌های دیگر مانند IUI یا IVF باردار نشده‌اند، ممکن است از ZIFT بهره ببرند.
- ترجیح درمان‌های ترکیبی: در برخی موارد، ZIFT به عنوان بخشی از یک استراتژی ترکیبی برای درمان ناباروری استفاده می‌شود، به ویژه در زوج‌هایی که ترجیح می‌دهند لقاح خارج از بدن و لانه‌گزینی طبیعی را ترکیب کنند.
مزایا و معایب روش ZIFT
ترکیب مزایای IVF و تلقیح طبیعی: ZIFT مزایای لقاح مصنوعی (IVF) را با انتقال زیگوت به لوله‌های فالوپ ترکیب کرده و فرآیند را به لقاح طبیعی نزدیک‌تر می‌کند.
کاهش احتمال لانه‌گزینی نامناسب: با انتقال زیگوت به طور طبیعی به رحم، خطر لانه‌گزینی در محل‌های نامناسب کاهش می‌یابد.
شانس موفقیت بالا: ZIFT می‌تواند در برخی بیماران، به ویژه در موارد انسداد لوله‌ها، نرخ موفقیت بالاتری نسبت به IVF داشته باشد.
قابلیت پیگیری کیفیت زیگوت: پیش از انتقال، پزشکان می‌توانند کیفیت زیگوت‌ها را ارزیابی کنند و این امر به انتخاب زیگوت‌های سالم کمک می‌کند.
معایب و عوارض احتمالی
تجاوز به لوله‌های فالوپ: فرآیند انتقال زیگوت نیاز به جراحی لاپاراسکوپی دارد که ممکن است عوارضی نظیر عفونت، خونریزی یا آسیب به بافت‌های اطراف را به همراه داشته باشد.
احتمال چندقلوزایی: مانند سایر روش‌های کمک به باروری، ZIFT نیز خطر چندقلوزایی را افزایش می‌دهد که می‌تواند عوارض بارداری را تشدید کند.
نیاز به تخمک‌گذاری طبیعی یا تحریک تخمدان‌ها: برای موفقیت روش ZIFT، تخمدان‌ها باید به طور طبیعی تخمک آزاد کنند یا تحت تحریک کنترل‌شده قرار بگیرند.
هزینه و پیچیدگی بیشتر: هزینه و پیچیدگی تکنیک ZIFT به دلیل نیاز به جراحی و فناوری‌های پیشرفته‌تر بیشتر است.
نیاز به لوله‌های فالوپ سالم: ZIFT تنها در صورتی موثر است که حداقل یکی از لوله‌های فالوپ سالم باشد؛ در غیر این صورت، احتمال موفقیت بسیار پایین خواهد بود.