IUI
تلقیح اسپرم به داخل رحم
تلقیح اسپرم به داخل رحم
IUI، مخفف تلقیح داخل رحمی، روشی ساده و کم‌هزینه برای درمان ناباروری است که در آن اسپرم مستقیماً به داخل رحم زن منتقل می‌شود.
موارد کاربرد IUI:
مشکلات مردانه (تعداد کم، حرکت ضعیف یا شکل غیرطبیعی اسپرم) مشکلات دهانه رحم (اختلال در عبور اسپرم به دلیل مخاط) وجود آنتی‌بادی ضد اسپرم در زن یا مرد مشکلات فیزیکی که مانع مقاربت طبیعی می‌شوند (مانند واژینیسموس) آندومتریوز خفیف تا متوسط انزال زودرس یا ناهنجاری‌های دستگاه تناسلی مرد اختلالات تخمک‌گذاری ناتوانی جنسی انزال پسگرد تنگی شدید دهانه رحم ناباروری با علت نامشخص روش IUI:
پس از معاینات و آزمایش‌های اولیه، در صورت نیاز تخمک‌گذاری با داروهایی مانند کلومیفن و HMG تحریک شده و با سونوگرافی پیگیری می‌شود. پس از رسیدن فولیکول‌ها به اندازه مناسب، آمپول hCG برای تحریک تخمک‌گذاری تزریق می‌شود. حدود 36 ساعت بعد، نمونه اسپرم مرد (ترجیحاً از طریق نزدیکی) گرفته شده، در آزمایشگاه شسته و بهترین اسپرم‌ها جدا می‌شوند. سپس اسپرم‌های آماده شده با استفاده از یک کاتتر ظریف به داخل رحم منتقل می‌شوند. این عمل معمولاً بدون نیاز به بی‌حسی انجام می‌شود. می‌توان از اسپرم منجمد نیز استفاده کرد.
نکات مربوط به آزمایش منی:
برای بررسی دقیق اسپرم، نمونه باید پس از 2 تا 7 روز پرهیز از انزال، در محیط آرام و استریل و ترجیحاً با حضور همسر تهیه شده و ظرف یک ساعت به آزمایشگاه منتقل شود. در صورت جمع‌آوری در خارج از مرکز، برای حفظ دما باید نزدیک به دمای بدن نگهداری شود.
مراقبت‌های پس از IUI:
پس از IUI نیازی به استراحت مطلق نیست و فرد می‌تواند فعالیت‌های عادی خود را از سر بگیرد، اما بهتر است از فعالیت‌های سنگین و استرس خودداری کند. نزدیکی در روز بعد از IUI توصیه می‌شود. کیفیت و تعداد بالای اسپرم شانس موفقیت را افزایش می‌دهد. آزمایش بارداری (اندازه‌گیری hCG خون) معمولاً 18 روز پس از IUI انجام می‌شود.
در صورت عدم موفقیت IUI:
احتمال بارداری طبیعی در هر ماه حدود 20 درصد است و میزان موفقیت IUI معمولاً کمتر است (حدود 15 درصد در هر دوره). با توجه به سادگی و شباهت به باروری طبیعی، IUI ممکن است تا چهار دوره با نظر پزشک تکرار شود. در صورت عدم موفقیت پس از چند دوره IUI یا وجود مشکلات متوسط تا شدید در اسپرم مرد، لقاح آزمایشگاهی (IVF) یا تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسم تخمک (ICSI) در نظر گرفته می‌شوند.
راه‌های افزایش کیفیت و کمیت مایع منی:
ترک سیگار، پوشیدن لباس زیر گشاد، تغذیه سالم (کم چرب، پر کربوهیدرات و پروتئین، سبزیجات و غلات، مصرف لیکوپن و روی)، اجتناب از گرما و الکل، و مصرف برخی ویتامین‌ها و مکمل‌ها (کارنیتین، سلنیوم، روی، اسید فولیک، ویتامین E) می‌توانند مفید باشند.