تشخیص نقایص ژنتیکی و تعیین جنسیت جنین (PGD, Sex Selection)

یکی از روش‌های اثبات شده برای تعیین جنسیت جنین، تکنیک‌های تشخیص ژنتیکی پیش از لانه‌گزینی می‌باشد. مهمترین هدف روش PGD، پیشگیری از انتقال بیماری های ژنتیکی به فرزندان والدین ناقل بیماری است. پیش از این، از روش هاي تشخيص ژنتيكي پیش از تولد به نام PND براي بررسي ناهنجاري هاي كروموزومي جنين پیش از تولد استفاده مي شد. اما در صورت تشخيص ناهنجاري در جنين، تصميم گرفتن در مورد سقط جنين براي زوج بسيار مشكل بود و صدمات جسمي و رواني را براي آنها در پي داشت.

با استفاده از روش هاي تشخيص ژنتيكي پيش از لانه گزيني به نام PGD مي توان از بروز اين مشكلات جلوگيري كرد.

برخی كاربردهای PGD

بيماراني كه بيش از 3 بار عمل IVF يا ميكرواينجكشن انجام داده اند،‌ اما منجر به حاملگي نشده است؛ هنگامي كه سن خانم بيش از 35 سال باشد؛ مواقعي كه ناهنجاري هاي ساختاري مانند ترانس لوكيشن (جابه جا شدن قطعات كروموزومي)‌ در آزمايش كاريوتايپ زوجين وجود دارد؛ ‌در سقط هاي مكرر كه عوامل ديگري براي سقط وجود نداشته است؛ تشخيص جنسيت در بيماري هايي  مانند هموفيلي كه وابسته به جنس است و بروز آن به خصوص در پسران بيشتر از دختران است؛ بيماري هاي تك ژني مانند تالاسمي كه ممكن است در نوزاد بروز كند.

 با استفاده از PGD می توان تنها با جدا کردن یک سلول از جنین در حال رشد و انجام آزمایشات ژنتیک بر روی آن، جنین هایی را که عاری از ناهنجاری های ژنتیکی باشند، به رحم منتقل نمود و بنابراین بدون نیاز به سقط جنین که در روش های قدیمی تر لازم بود، در انتظار تولد نوزاد سالم بود.

اگر سلول نمونه برداشته شده مبتلا نباشد، مي توان نتيجه گيري کرد که جنين سالم به رحم مادر منتقل مي شود تا حاملگي آغاز شود. علاوه بر استفاده از اين روش در مورد بيماري هاي ژنتيکي، در افرادي که به جنسيت خاصي علاقه دارند نيز از اين روش استفاده مي شود. به اين صورت که زوجي با داشتن مثلا چند پسر يا دختر خواهان داشتن فرزندي با جنسيتي غير از آنچه که دارند، هستند.